Τη σκότωνα. Ξανά και ξανά.
Ήθελα να τη βλέπω να ανασταίνεται όλο και πιο δυνατή.
Να πατάει στα πόδια της.
Να την αξίζω.
Και να με χωρέσει.
Μοντέλο του έρωτά μου η προλεταριακή επανάσταση. Αυτή που συνεχώς αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό. Που αναστοχάζεται ως προς τους στόχους τους βάζοντας εμπόδια στο δρόμο της. Να οξύνεται η επαγρύπνηση και να ακονίζεται η γκιλοτίνα. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία.
Λιγοστεύω. Έτσι πρέπει.
Στρατός. Φυλάξου απ' το στρατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου