«Αν πρωτεύουσα είναι εκείνη που αναπτύσσεται σε ένα
όσο γίνεται πιο αρμονικό, ευνοϊκό και πλούσιο σε αναμνήσεις περιβάλλον· αν μια
πρωτεύουσα οφείλει να συγκεντρώνει τη διανόηση, τον πλούτο, την εξουσία, την
έκφραση της πολύπλοκης ζωής ενός ολόκληρου λαού· αν μόνο σε μια πρωτεύουσα
βρίσκεις εκτεθειμένα όλα τα έργα της ευφυΐας, της σκέψης, της ευαισθησίας, της
τέχνης· αν εκεί διασταυρώνονται όλη η τόλμη, όλες οι φιλόδοξες και αφιλοκερδείς
αναζητήσεις· αν αντιπαρατίθενται όλα τα ταλέντα· αν τέλος περιμένεις από μια
πρωτεύουσα να μην αγνοεί τίποτα από όσα αποτελούν τη ζωή, τη σκέψη και τη
σύγχρονη τέχνη της Ευρώπης, η Αθήνα, που είναι ταυτόχρονα η καρδιά και το
κεφάλι της Ελλάδας, που γνωρίζεις όλες τις λογοτεχνίες και απολαμβάνει κάθε
χρόνο μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου, η Αθήνα είναι
οπωσδήποτε πρωτεύουσα. Αλλά πρωτεύουσα εκατό ετών. Δεν θα ‘πρεπε ωστόσο να
κρίνεις μια πόλη και έναν λαό, όπως και ένα βιβλίο ή έναν συγγραφέα, σε
συνάρτηση με τις γενιές μέσα από τις οποίες καθιερώνεται η προσωπικότητά τους;
Και να βασίζεσαι περισσότερο στο περιεχόμενο παρά στη μορφή που χάνεται; Μια
πόλη λοιπόν, περισσότερο από ένα βιβλίο, μπορείς να την καταλάβεις τελείως και
να την χαρείς μόνο αν την αποκαταστήσεις στο χρονικό της πλαίσιο. Το να την
επανατοποθετήσεις στην εξελικτική της ιστορία δεν σημαίνει να προσπαθήσεις να
κρύψεις τα ελαττώματά της, σημαίνει να υπογραμμίσεις τις δυσκολίες των
πραγμάτων και τις προσπάθειες των αλλεπάλληλων γενεών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου