Tα πονεμενα παιδια -Δημητρης Κ.

Τα πονεμενα παιδια δεν ειχανε πατερα. Χωρισαν οι γονεις τους. Ο πατερας εδερνε τη μανα τους.
Καποιος συγγενης τους τα κακοποιησε σεξουαλικα. Τα απερριψαν στο σχολειο και στο σπιτι
επειδη ηταν απλως δυσλεκτικα. Ειχαν εκ γεννετης καποιο σοβαρο προβλημα υγειας. Η βια γεννα βια, αυτο- ή ετεροκταστροφική. Η κοινωνια των μεγαλων θα απορριφθει.

Αλλοι απο τους μεγαλους θα τα πουν αλητες. Αλλοι μειοψηφιες. Αλλοι θα τα εκθειασουν και θα τα κολακεψουν, για να παρουν ψηφους ή για να επιβεβαιωσουν την κουφια κι ανεξοδη επαναστατικοτητα τους. Αλλοι θα τα προβαλλουν στην τηλεοραση σα ταινια βιας και περιπετειας. Θα ξοδεψουν πολλα λεφτα για δακρυγονακαι χημικα, για φυλακες και φύλακες. Θα αισθανθουν επικεφαλης μεταρρυθμισεων, μεταρρυθμιζοντας την ανοησία και την αδιαφορια, επικεφαλης πραιτωρων, επικεφαλης "επαναστατικων κινηματων".

Κανεις δε μιλα και δε νοιαζεται, για τη στοργη που εχουν αναγκη τα "τρελαμενα παιδια".
Παρακαλω, πριν βιαστειτε/βιαστουμε να μιλησουμε, ας δειξουμε λιγο στοργη στα παιδια. Ας αφιερωσουμε λιγο απο το χρονο μας, απο την "προοδευτικη" ή "αντιδραστική" πολιτικη μας, στην πραγματική έγνοια τους...