-Ξέρεις κάτι; Δε μ' αρέσει έτσι.
-Και πώς το περίμενες δηλαδή;
-Δεν ξέρω, κάπως αλλιώς. Πάντως όχι έτσι. Τουλάχιστον αν όλα αυτά δε γίνονται από φόβο ή από ανία ή από συναδελφική διάθεση...Μ' αγαπάς λίγο;
-Σου είπα, δεν γίνεται έτσι.
-Δηλαδή για σένα πώς γίνεται; Ξεκουμπώνουμε το φερμουάρ, κατεβάζουμε το παντελόνι, παπ, τελειώσαμε;...
-Δε με παίρνει για περισσότερα.
-Μάλιστα. Άκου τώρα το μάθημα της ανατομίας. Αυτός εδώ είναι ο εγκέφαλος που διψάει πάντα για αλήθεια και ποτέ δεν του δίνουν αρκετή και ποτέ δεν χορταίνει. Αυτή εδώ είναι η κοιλιά που διψάει για τροφή. Κι αυτό εδώ κάτω είναι το φύλο που διψάει για έρωτα γιατί νιώθει μοναξιά πότε-πότε. Εγώ στη ζωή μου τα έθρεψα, τα χόρτασα και τα τρία, όσο μπορούσα κι όσο ήθελα. Εσύ μπορεί την κοιλιά σου λίγο, με φασκόμηλο βέβαια. Αλλά από αλήθεια κι από έρωτα, τίποτα, τίποτα, τίποτα. Μόνο φουσκωμένα λόγια και καμώματα και πόζες. Το μάθημα τελείωσε, μπορείς να πηγαίνεις.
-Και πώς το περίμενες δηλαδή;
-Δεν ξέρω, κάπως αλλιώς. Πάντως όχι έτσι. Τουλάχιστον αν όλα αυτά δε γίνονται από φόβο ή από ανία ή από συναδελφική διάθεση...Μ' αγαπάς λίγο;
-Σου είπα, δεν γίνεται έτσι.
-Δηλαδή για σένα πώς γίνεται; Ξεκουμπώνουμε το φερμουάρ, κατεβάζουμε το παντελόνι, παπ, τελειώσαμε;...
-Δε με παίρνει για περισσότερα.
-Μάλιστα. Άκου τώρα το μάθημα της ανατομίας. Αυτός εδώ είναι ο εγκέφαλος που διψάει πάντα για αλήθεια και ποτέ δεν του δίνουν αρκετή και ποτέ δεν χορταίνει. Αυτή εδώ είναι η κοιλιά που διψάει για τροφή. Κι αυτό εδώ κάτω είναι το φύλο που διψάει για έρωτα γιατί νιώθει μοναξιά πότε-πότε. Εγώ στη ζωή μου τα έθρεψα, τα χόρτασα και τα τρία, όσο μπορούσα κι όσο ήθελα. Εσύ μπορεί την κοιλιά σου λίγο, με φασκόμηλο βέβαια. Αλλά από αλήθεια κι από έρωτα, τίποτα, τίποτα, τίποτα. Μόνο φουσκωμένα λόγια και καμώματα και πόζες. Το μάθημα τελείωσε, μπορείς να πηγαίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου