Προχτες εβρεξε πολυ στην πολη που γεννηθηκα. Δεν εχω θεμα με τη βροχη, ειμαι ζωδιο του νερου. Οι καλυτερες βολτες μου ηταν κατω απο μια ομπρελα, η μυωπια παει περιπατο οταν κολυμπαω στη θαλασσα, οι καλυτερες ερωτικες μου εμπειριες ηταν σε μπανιερα με μουσικη υποκρουση τον ηχο του ντους. Και η ζωη θα ηταν απειρως καλυτερη αν ημασταν ολοι σε υγρη μορφη και μπαιναμε ο ενας στον αλλον σαν σταγονες, σαν λιμνες ή σαν χειμαρροι, αναλογως...Μια φιλη με κατεβαζει με το αυτοκινητο απο το Χαλανδρι στην αρχη της Βουλιαγμενης (ολη η Αθηνα βουλιαγμενη ηταν, αλλα τελος παντων...). Πηγαινοντας για τη σταση του λεωφορειου γλιστρησα σε ενα κακοφτιαγμενο πεζοδρομιο και λυγισα τον καρπο μου. Σκεφτομαι πως μπορουσα να εχω αντιδρασει γρηγοροτερα, αλλα τα αντανακλαστικα μου δεν ειναι τα καλυτερα της αγορας, ουτε φημιζομαι για την θεληση μου να αποφευγω τις πτωσεις. Μια ευγενεστατη κυρια με βοηθαει να σηκωθω και απομακρυνεται λεγοντας "σπιτι γρηγορα και παγο...". Μια ασχημη γρατζουνια στην παλαμη εμεινε να θυμιζει οτι κι ο τελευταιος μου συμμαχος, η βροχη, καποιο βραδυ μου γυρισε την πλατη. Και ξεμειναμε στεγνοι και με μπαταρισμενο το δεξι, παρεα με τους ανθρωπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου